تابع در برنامه‌نویسی به این معناست که شما یک بلوک کدی را یک بار می‌نویسید و بعد از آن هرکجا که خواستید آن تابع را صدا می‌زنید. اما تا این جا این مفهوم شبیه به متغیر بوده که یک بار به آن مقدار می‌دهیم و بعد صدایش می‌زنیم. اما خب چرا تابع؟ ابتدا مطلبی که قبلا در مورد حلقه while نوشتیم را در نظر بگیرید.
فرض کنید برنامه‌ای داریم که چندین جای مختلف می‌خواهیم کاری که در حلقه while گفتیم را انجام دهیم. آیا منطقی است که مثلا صد بار بیاییم این بلوک کد را بنویسیم؟ اگر منطقی است، آن‌وقت فرض کنید که می‌خواهیم بخشی از این کد را تغییر بدهیم. آن‌وقت باید هر صد جا را ادیت کنیم؟ اگر این حلقه را در فایل‌های دیگر هم به کار برده باشیم چطور؟ طبیعتا این کار منطقی نیست.
در واقع در توابع، برنامه‌نویسی راحت‌تر می‌شود که یک بار یک تابع می‌نویسیم و بعد هرکجا خواستیم صدایش می‌زنیم.
سینتکس ایجاد تابع در پایتون به این صورت است که با کلیدواژه def آن را معرفی می‌کنیم.
برای معرفی توابع یا فراخوانی آن‌ها حتما باید پرانتز باز و بسته بعد اسمش بیاوریم.
همان حلقه while را در نظر بگیرید.
این حلقه قابلیت اجرای دوباره در جای دیگری ندارد و باید دوباره نوشته شود. اما اگر آن را درون یک تابع تعریف کنیم دیگر نیازی به نوشتن این همه کد نیست.
به این صورت این حلقه را وارد تابع می‌کنیم:
و حالا برای این‌که این تابع را صدا بزنیم به این فرمت در هر کجا که خواستیم صدایش می‌زنیم:
و تکه کد ما اجرا می‌شود.